Γεννήθηκε το 1951 στη Βυτίνα της Αρκαδίας. Το 1963 ξεκί­νησε σπουδές κιθάρας στο Ελληνικό Ωδείο της Λευκάδας. Αρ­γότερα, κατά την περίοδο 1974-75, πήρε μαθήματα πιάνου από την Ελένη Ζιώγα στην Αθήνα. Την ίδια χρονιά παρακολούθησε σεμινάρια ηλεκτρονικής μουσικής υπό την επίβλεψη του Guenter Becker, γεγονός που αποτέλεσε την αφορμή για την έναρξη της συνθετικής του δραστηριότητας. Για τρία χρόνια (1979-81) υπήρ­ξε μαθητής του Γ. Α. Παπαϊωάννου στην αντίστιξη.
Εργάστηκε ως αρθρογράφος και κριτικός μουσικής στον η­μερήσιο Τύπο (Ριζοσπάστης 1974-76) καθώς επίσης και στον πε­ριοδικό Τύπο (Μουσική, Το Δέντρο, Κριτική και Κείμενα, High Lights). Πολ­λά από τα γραπτά του έχουν δημοσιευθεί σε λογοτεχνικά και πο­λιτικά περιοδικά. Έχει γράψει τέσσερα βιβλία με δοκίμια και κείμενα για τη μουσική: Diabolus in musica (Gutenberg, 1982), Χαμηλή Γη (Νεφέλη, 1997), Για τον Νίκο Σκαλκώτα (Νεφέλη, 1999), Μετρονόμος για μικρές και μεγάλες αρρυθμίες (Νεφέλη, 2005). Από το 1976 έως το 1981 παρέδιδε ιδιαίτερα μαθήματα πιάνου και κι­θάρας, ενώ, από το 1982 συνεργάζεται με την Ελληνική Κρατική Ραδιοφωνία (Πρώτο και Τρίτο Πρόγραμμα) στην παρουσίαση και παραγωγή μουσικών και μουσικολογικών εκπομπών.
Το 1983, μαζί με άλλους καλλιτέχνες, συνδημιούργησε το πε­ριοδικό «ΝΗΣΟΣ» (έκδοση κασέτας με ηχογραφημένη μουσική και ποίηση που απαγγέλλουν οι ίδιοι οι ποιητές, συνοδευομένη από περιοδικό), καθώς και την κριτική περιοδική έκδοση «Κριτική και Κείμενα». Η δραστηριότητα της συγκεκριμένης ο­μάδας εμπλουτίστηκε από εμφανίσεις που αποτελούνταν από α­παγγελίες ποιημάτων και συναυλίες στην Αθήνα και (»ε επαρχια­κές πόλεις.
Από το 1987 έως το 1990 διετέλεσε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών. To 1989 επισκέφθηκε τις Η.Π.Α., ως προσκεκλημένος της Αμερικανικής Κυ­βέρνησης, με στόχο την εξοικείωση με την μουσική ζωή της εν λόγω χώρας. Από το 1994-2003 δίδαξε ιστορία της μουσι­κής στο Δημοτικό Ωδείο των Άνω Λιοσίων.
Η συνθετική του δραστηριότητα αποτελείται από τις εξής περιό­δους:
1. 1969-80: Περίοδος ερασιτεχνισμού και πειραματισμών που περιλαμβάνει τα έργα από τις «Αυτοκτονίες» (1969) μέχρι το «Μονόλογο» (1981).
2. 1982-86: Η περίοδος αυτή χαρακτηρίζεται από έργα ευρεί­ας φόρμας («Πρώτη Συμφωνία», 1982, «Μαύρη Μουσι­κή», 1985 και «Δεύτερη Συμφωνία», 1986), ενώ υφολογικά ανήκει στο τέλος του ρομαντισμού με εμφανή τα στοιχεία του μοντερνισμού.
3. 1986 έως σήμερα: Η περίοδος αυτή σηματοδοτείται από τη σύνθεση των όπερών του: «Οι Δαιμονισμένοι», «Αλκιβιάδης», «Ρέκβιεμ Αχμάτοβα», «Η Δίκη» και της καντάτας του «Ιουλιανός ο Παραβάτης». Στην τελευταία αυτή περίοδο ανα­ζητάει ένα προσωπικό ύψος.
Ο Χάρης Βρόντος έχει δεχτεί παραγγελίες από φορείς όπως: Οργανισμός Μεγάρου Μουσικής Αθη­νών - ALEA ΙΙΙ - Πανεπιστήμιο της Βοστόνης - Ελληνικό Χορό­δραμα - Ένωση Ελλήνων Μουσουργών - Οργανισμός Πολιτι­στικής Πρωτεύουσας Θεσσαλονίκης, Πανεπιστήμιο της Σορβώνης). Έχει επίσης πραγματο­ποιήσει προσωπικές συναυλίες με έργα του μουσικής δωματίου (Προοδευτικός Σύνδεσμος Υμηττού, 1980 - Ωδείο Athenaeum, 1995 - Εθνική Πινακοθήκη, 1996 – Μουσείο Μπενάκη, 2002), ενώ σολίστ και ορχή­στρες έχουν ερμηνεύσει συνθέσεις του στην Ελλάδα και στο ε­ξωτερικό.