Γεννήθηκε στα Φιλιατρά Μεσσηνίας. Σε ηλικία 11 ετών άρχισε μαθήματα κλαρινέτου στην Φιλαρμονική Φιλιατρών με έναν σπουδαίο αρχιμουσικό και παιδαγωγό, τον Νίκο Αρβανιτάκη. Μετά το τέλος του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου και τη λήξη του εμφυλίου πολέμου, το 1951 γράφτηκε στο Ωδείο Αθηνών στην τάξη Σπύρου Λάζαρου. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του το 1959, λαμβάνοντας Δίπλωμα κλαρινέτου με άριστα παμψηφεί και πρώτο βραβείο.
Μόνιμο στέλεχος της συμφωνικής ορχήστρας της ραδιοφωνίας (ΕΡΤ) και της Φιλαρμονικής του Δήμου Αθηναίων. Έκτακτος συνεργάτης της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών και της Λυρικής Σκηνής, ενώ παράλληλα συμμετείχε σε διάφορα σύνολα μουσικής δωματίου. Στις αρχές της δεκαετίας του 1960 εννέα μουσικοί με επικεφαλής τον συνθέτη και μαέστρο Θεόδωρο Αντωνίου δημιούργησαν το «Συγκρότημα Σύγχρονης Μουσικής», πραγματοποιώντας πάρα πολλές συναυλίες. Τιμήθηκε το 1955 με το παράσημο του Αργυρού σταυρού του Φοίνικα για τη συμβολή του στη μουσική και το 1985 με έπαινο του Υπουργείου Πολιτισμού  για την συμμετοχή του στις εκδηλώσεις «Αθήνα - Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης».
Από το 1969 είναι καθηγητής στο Εθνικό Ωδείο, στις τάξεις κλαρινέτου και σαξοφώνου. Κατά τη διάρκεια της διδασκαλίας διαπίστωσε ότι στις μεθόδους εκμάθησης για αρχαρίους που υπήρχαν, η πρόοδος δεν ήταν σταδιακή. Αποτέλεσμα, μετά τις πρώτες σελίδες ο μαθητής να συναντά μεγάλες δυσκολίες που συνήθως οδηγούσαν στην απογοήτευση και πολλές φορές στην εγκατάλειψη της εκμάθησης του οργάνου. Για τον λόγο αυτό εξέδωσε τις μεθόδους «1ος χρόνος για κλαρινέτο» και «1ος χρόνος για σαξόφωνο» και στη συνέχεια το 2ο τεύχος για κλαρινέτο και το 2ο τεύχος για σαξόφωνο, βιβλία που σήμερα έχουν μεγάλη κυκλοφορία στα Ωδεία και στις Φιλαρμονικές της Ελλάδας και της Κύπρου.