O Νίκος ΜΑΜΑΓΚΑΚΗΣ (γεν. το 1929 στό Ρέθυμνο Κρήτης) σπούδασε πρώτα στο «Ελληνικόν Ωδείον» στην Αθήνα και από το 1957 στην «'Ανώτατη Μουσική Σχολή» στο Μόναχο με τους C. Orff και Η. Genzmer (σύνθεση). 'Ακολουθεί ένα προχωρημένο μουσικό Ιδίωμα, βασισμένο μερικά πάνω σε στοιχεία της ελληνικής δημοτικής παράδοσης, με πολλά όμως προσωπικά χαρακτηριστικά και στην δομή του ήχου και στην οργάνωση του, καθώς και στη μορφολογική διάρθρωση. Από τα κυριώτερα έργα του μπορούν να αναφερθούν τ' ακόλουθα: «Μουσική για τέσσερες πρωταγωνιστές» (1959 - 60) για 4 φωνές και 10 όργανα πάνω σ' ένα κείμενο του Καζαντζάκη, «Κατασκευές» για φλάουτο και κρουστά (1960), «Συνδυασμοί» (1961) για έναν εκτελεστή κρουστών και ορχήστρα, «Γλωσσικά Σύμβολα» (1961 - 62) για σοπράνο, μπάσσο και μεγάλη ορχήστρα (το πιο μεγάλο του έργο ως τώρα), «Κασσάνδρα» για σοπράνο και 6 όργανα (1963), «ΕΚΔΡΟΜΗ», σουίτα για σόλο κιθάρα (1963), «Ερωτόκριτος», μια μπαλλάντα για τρεις φωνές και 5 όργανα «σε παληό στυλ».
Έγραψε επίσης ένα σημαντικό «Κύκλο Αριθμών»: Ό αριθμός 1 είναι ό «Μονόλογος» για σόλο 6ιολοντσέλλο (1962, 2ο βραβείο του μουσικού διαγωνισμού του A.T.I.), ο αριθμός 2 είναι οι «Ανταγωνισμοί», ένας διάλογος για βιολοντσέλλο και έναν εκτελεστή κρουστών πού κινείται, παίζοντας διάφορα κρουστά πάνω στη σκηνή, σε σχήμα τόξου (1963), ό αριθμός 3 είναι ή «Τριττύς» για κιθάρα, 2 κοντραμπάσσα, σαντούρι και κρουστά (1966), και ο αριθμός 4 είναι ή «Τετρακτύς» για κουαρτέττο εγχόρδων της οποίας ή δομή βασίζεται πάνω στον αριθμό 4 (1963 - 66). Επίσης το «θέαμα - Ακρόαμα» για φωνή, ηθοποιούς, όργανα (1967), το «Σενάριο για δυο αυτοσχέδιους τεχνοκρίτες» για φωνή, όργανα και μαγνητοταινίες (1968), τις «Αντινομίες» για σοπράνο, φλάουτο, 9 όργανα και μικρή χορωδία (1968), τις «Βάκχες», ηλεκτρονικό μπαλλέτο (1969), την «Παράσταση» (1969) για φωνή, φλάουτα και ταινία, την «Άσκηση» για βιολοντσέλλο σόλο (1969 - 70), την «Περίληψη» για φλάουτο (1970), την μονόπρακτη λαϊκή όπερα «Ερωφίλη» (1970), την «Αναρχία» για κρουστά και ορχήστρα (1970), παραγγελία του Φεστιβάλ Do-naueschingen, το «Πένθημα» στη μνήμη του Γιάννη Χρήστου για σόλο κιθάρα (1970 - 71), τον «Κυκεώνα» για ένα σύνολο οργάνων σόλο, παραγγελία του Φεστιβάλ των Ολυμπιακών Αγώνων του Μοναχού του 1972 (1972), και τον «Ολοφυρμό», ηλεκτρονική μουσική (1973). Επίσης το πολύτεχνο έργο «Μαγωδία» (1 γραφή: 1975, 2η γραφή: 1976), τη λαϊκή καντάτα «Ο Νέος Ερωτόκριτος» (Π. Πρεβελάκης, 1975/76), τρεις κύκλους τραγουδιών με συνοδεία μικρής ορχήστρας (ποιήματα Ρίτσου, 1972, Βάρναλη, 1973 και Μπρεχτ 1976), «Μουσική για πιάνο και όργανα» (προέκταση του «Κυκεώνα», 1976), Εγκώμιο στο Νίκο Σκαλκώτα» για σόλο κλαρινέττο (1978), τη λαϊκή οπερα «Ερωφίλη» (νέα σύνθεση, 1980), για ορχήστρα, χορωδία και σόλι, την «Ερωτική Μουσική για σόλο κιθάρα» (1980/81) και, μετά το 1972, μουσική για οκτώ κινηματογραφικές ταινίες (4 του Edgar Reitz, 2 του Bernd Singel και 2 του Νίκου Περράκη).
